Nasıl bi' duyguyla yazıldıgını bilmedigimiz sarkılar var ya, iste onları dinlerken kendimi inanılmaz suclu hissediyorum. Kendi anımı yasatmaya calısırken o sarkıda sanki baskasının askına tecavuz ediyorum. Hayatıma sokmaya calısırken hiç anlamadıgım bir melodiyi, hunharca kanatıyorum onu. Üzülüyorum.
Hayat bazı bazı "müziğinde bi' olay yok; olay sözlerde." denilen şarkılar gibi... Acıtıyor. Bu tarz şarkıların arka plandaki müziğinin bu acıyı azaltmak için olduğuna inanırım hep. Sözler kulaklarda, etkisini içten içe yaşarken ve gerçekler gözünün önündeyken; arkadan gelen bir ses ki genelde kalbinin sesi oluyor namussuz; acıyı azaltıyor. Aşk mı ki bu hayat dediğim? Eğer öyleyse bazen de çok "ıptıs çıktıs". Hani çerez tarzı. Takılmalık, televizyonun karşısında yediğin hani.
Ben bir şeyler izlemeyi o kadar da çok sevmem. Film izlerken konuşurum mesela. Sıkılırım. Yanımdakini izlerim. Laf atarım. Bunu ne gibi bir duyguyla yaptığımı bilmiyorum. Yanyanayken bile sessizliğinden korktuğum kişilerle yaşıyorum sanırım, sadece. Yanımda olduğu için "İyi ki..." dediğim insanlar oldukları için onlarla gurur duyuyorum aslında. Çekilir kılıyorlar soluduğun nefesi.
Ama ben yine de filmlerden çok şarkılara sığınıyorum. Başkasının alamadığı nefesi ciğerlerimde patlatmak istercesine seviyorum bazısını. Şarkı mı bu bahsettiğim gerçekten?
Nerde gördüm, bilmiyorum. Biri demiş ki; "Yoklugu acıtana 'İyi ki varsın.' denir." Eğer bu söz doğruysa hayat bazen çok "İyi ki yoksun."
İyi ki yoksun ki; ben özlemenin ne demek olduğunu biliyorum. Sayende özlemenin değerini biliyorum. Her istediğini elde eden bu şımarık kıza yokluğu tattırdığın için önünde eğiliyorum.
Senin gibisine "İyi ki varsın." denir. Ne de güzel denir.. Ne de güzel varsın, ne de güzel yoksun aslında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder